KELENCI BULUNA BODAS
Baheula mah kelenci téh buluna hideung semu soklat. Dina hiji soré ngalamun bari neuteup langit, ”Bagja méga, boga awak bodas nyacas kawas kapas. Hayang teuing aing boga awak bodas. Keun ah, rék ditanyakeun,” gerentesna bari alak-ilik néangan tempat anu luhur, nu sakira bisa dipaké ngobrol jeung méga. Sangeus manggihan gunung nu luhur, kelenci naék ka puncakna.
Baheula mah kelenci téh buluna hideung semu soklat. Dina hiji soré ngalamun bari neuteup langit, ”Bagja méga, boga awak bodas nyacas kawas kapas. Hayang teuing aing boga awak bodas. Keun ah, rék ditanyakeun,” gerentesna bari alak-ilik néangan tempat anu luhur, nu sakira bisa dipaké ngobrol jeung méga. Sangeus manggihan gunung nu luhur, kelenci naék ka puncakna.
Pasosoré méga némbongan deui. Pok wé sakadang kelenci téh nyarita, ”Yeuh méga, resep teuing nempo awak anjeun mani ngeplak bodas kitu. Cing kuring tulungan, hayang boga bulu bodas kawas anjeun,” ceuk kelenci ngalengis.
”Ieu mah geus takdir baé, sakadang kelenci. Tapi mun manéh hayang bodas atuh gampang.”
”Kumaha carana?”
”Urang tukeur wé.”
”Jadi. Tapi kumaha carana?”
”Engké mun hujan, manéh kudu huhujanan nepi ka baseuh saawak-awak.”
”Nuhun méga, engké pituduh anjeung rék dilaksanakeun. Ayeuna mah kuring rék balik.”
”Heueuh, jig!”
Sababaraha bulan geus kaliwat, hujan teu embol-embol. Sakadang kelenci geus keseleun nganti-ngati hujan.
Dina hiji poé, langit ceudeum, pihujaneun ngagayot di langit. Teu lila der hujan kawas anu dicicikeun ti langit. Kelenci atoheun liwat saking. Manéhna huhujanan bari ajrag-ajragan. Beuki lila hujan beuki orot, tungtungna ret saat. Nu kari méga nu warnana robah jadi hideung semu soklat. baang nénjo méga rupana robah, rét sakadang kelenci kana awakna sorangan. Manéhna ajrag-ajragan bakating ku bungah, lantaran awakna bodas kawas kapas. Ti harita, nepi ka turunanana kiwari buluna barodas.
”Ieu mah geus takdir baé, sakadang kelenci. Tapi mun manéh hayang bodas atuh gampang.”
”Kumaha carana?”
”Urang tukeur wé.”
”Jadi. Tapi kumaha carana?”
”Engké mun hujan, manéh kudu huhujanan nepi ka baseuh saawak-awak.”
”Nuhun méga, engké pituduh anjeung rék dilaksanakeun. Ayeuna mah kuring rék balik.”
”Heueuh, jig!”
Sababaraha bulan geus kaliwat, hujan teu embol-embol. Sakadang kelenci geus keseleun nganti-ngati hujan.
Dina hiji poé, langit ceudeum, pihujaneun ngagayot di langit. Teu lila der hujan kawas anu dicicikeun ti langit. Kelenci atoheun liwat saking. Manéhna huhujanan bari ajrag-ajragan. Beuki lila hujan beuki orot, tungtungna ret saat. Nu kari méga nu warnana robah jadi hideung semu soklat. baang nénjo méga rupana robah, rét sakadang kelenci kana awakna sorangan. Manéhna ajrag-ajragan bakating ku bungah, lantaran awakna bodas kawas kapas. Ti harita, nepi ka turunanana kiwari buluna barodas.
Sumber: Ki Umbara. 2006. Dongéng-Dongéng Sasakala.
Bandung: CV Geger Sunten.
No comments:
Post a Comment